improprius
Latín
improprius | |
clásico (AFI) | [ɪmˈprɔp.rɪ.ʊs] [ɪmˈprɔ.prɪ.ʊs] |
grafías alternativas | inproprius |
rima | o.pri.us |
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | improprius | impropria | improprium | impropriī | impropriae | impropria |
Vocativo | improprie | impropria | improprium | impropriī | impropriae | impropria |
Acusativo | improprium | impropriam | improprium | impropriōs | impropriās | impropria |
Genitivo | impropriī | impropriae | impropriī | impropriōrum | impropriārum | impropriōrum |
Dativo | impropriō | impropriae | impropriō | impropriīs | impropriīs | impropriīs |
Ablativo | impropriō | impropriā | impropriō | impropriīs | impropriīs | impropriīs |
- 1
- Dícese de palabras, de la gramática, etc.: usado impropiamente, incorrecto.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.