iloinen
Finés
| iloinen | |
| pronunciación (AFI) | ['i.loi.nen] |
| silabación | i-loi-nen |
| longitud silábica | trisílaba |
| rima | iloinen |
Etimología
De ilo (alegría/placer) + sufijo -nen.
Adjetivo
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | iloinen | iloiset |
| Genitivo | iloisen | iloisten iloisien |
| Partitivo | iloista (iloina)1 ((iloissa)1 |
iloisia |
| Acusativo | iloinen | iloiset |
| Acusativo 2 | iloisen | |
| Inesivo | iloisessa | iloisissa |
| Elativo | iloisesta | iloisista |
| Ilativo | iloiseen | iloisiin |
| Adesivo | iloisella | iloisilla |
| Ablativo | iloiselta | iloisilta |
| Alativo | iloiselle | iloisille |
| Esivo | iloisena | iloisina |
| Traslativo | iloiseksi | iloisiksi |
| Abesivo | iloisetta | iloisitta |
| Instructivo | iloisin | |
| Comitativo | iloisine (+ sufijo posesivo) | |
| 1 obsoleto | ||
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.