ignoratus
Latín
| ignoratus | |
| clásico (AFI) | [ɪŋˈnɔrät̪ʊs̠] |
| eclesiástico (AFI) | [iɲˈɲɔːrät̪us] |
| rima | o.ra.tus |
Etimología 1
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo
- 1
- Hecho en ignorancia.
- Uso: dícese de acciones.[1]
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | ignōrātus | ignōrāta | ignōrātum | ignōrātī | ignōrātae | ignōrāta |
| Vocativo | ignōrāte | ignōrāta | ignōrātum | ignōrātī | ignōrātae | ignōrāta |
| Acusativo | ignōrātum | ignōrātam | ignōrātum | ignōrātōs | ignōrātās | ignōrāta |
| Genitivo | ignōrātī | ignōrātae | ignōrātī | ignōrātōrum | ignōrātārum | ignōrātōrum |
| Dativo | ignōrātō | ignōrātae | ignōrātō | ignōrātīs | ignōrātīs | ignōrātīs |
| Ablativo | ignōrātō | ignōrātā | ignōrātō | ignōrātīs | ignōrātīs | ignōrātīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de ignōrō.
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.