ignorabilis
Latín
ignōrābilis | |
clásico (AFI) | [ɪŋ.noːˈraː.bɪ.lɪs] |
rima | a.bi.lis |
Etimología
De ignōrō, -āre ("ignorar") y el sufijo -bilis.
Adjetivo
3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e) | ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | ignōrābilis | ignōrābile | ignōrābilēs | ignōrābilia |
Vocativo | ignōrābilis | ignōrābile | ignōrābilēs | ignōrābilia |
Acusativo | ignōrābilem | ignōrābile | ignōrābilēs ignōrābilīs |
ignōrābilia |
Genitivo | ignōrābilis | ignōrābilis | ignōrābilium | ignōrābilium |
Dativo | ignōrābilī | ignōrābilī | ignōrābilibus | ignōrābilibus |
Ablativo | ignōrābilī | ignōrābilī | ignōrābilibus | ignōrābilibus |
- 1
- De lo que uno es ignorante: ignorado, desconocido; de lo que uno no es consciente.[1]
- Ejemplo: ...profert quosdam libros litteris ignorabilibus praenotatos...[2] - ...extrae algunos libros escritos con letras desconocidas...
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
- Apuleyo. metamorphoses - liber XI - 22 (en latín).
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.