iactus
Latín
| iactus | |
| clásico (AFI) | [ˈjak.tʊs] |
| rima | i̯ak.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | iactus | iacta | iactum | iactī | iactae | iacta |
| Vocativo | iacte | iacta | iactum | iactī | iactae | iacta |
| Acusativo | iactum | iactam | iactum | iactōs | iactās | iacta |
| Genitivo | iactī | iactae | iactī | iactōrum | iactārum | iactōrum |
| Dativo | iactō | iactae | iactō | iactīs | iactīs | iactīs |
| Ablativo | iactō | iactā | iactō | iactīs | iactīs | iactīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de iaceō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.