hinnoal
Bretón
hinnoal | |
pronunciación (AFI) | /hĩˈnoː.al/ |
Etimología
De hinno y el sufijo -al.
Verbo intransitivo
- 1
- Rebuznar.
Conjugación
Formas no personales | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Infinitivo | hinnoal | |||||||
Participio presente |
o hinnoal | |||||||
Participio pasado | hinnoet | |||||||
Formas personales | ||||||||
número | singular | plural | pasiva | |||||
persona | 1.ª | 2.ª | 3.ª m | 3.ª f | 1.ª | 2.ª | 3.ª | impersonal |
Modo indicativo | ||||||||
Presente | hinnoan | hinnoez | hinno | hinno | hinnoomp | hinnoit | hinnoont | hinnoer |
Pretérito imperfecto | hinnoen | hinnoes | hinnoe | hinnoe | hinnoemp | hinnoec'h | hinnoent | hinnoed |
Pretérito perfecto | hinnois | hinnojout | hinnoas | hinnoas | hinnojomp | hinnojoc'h | hinnojont | hinnojod |
Futuro | hinnoin | hinnoi | hinnoo | hinnoo | hinnoimp | hinnoot | hinnoint | hinnoor |
Modo condicional | ||||||||
Presente | hinnofen | hinnofes | hinnofe | hinnofe | hinnofemp | hinnofec'h | hinnofent | hinnofed |
Pretérito | hinnojen | hinnojes | hinnoje | hinnoje | hinnojemp | hinnojec'h | hinnojent | hinnojed |
Modo imperativo | ||||||||
Presente | hinno | hinnoet | hinnoet | hinnoomp | hinnoit | hinnoent | ||
Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo |
Información adicional
- Derivación: hinnoadenn, hinnoerezh.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.