hinnoal

Bretón

hinnoal
pronunciación (AFI) /hĩˈnoː.al/

Etimología

De hinno y el sufijo -al.

Verbo intransitivo

1
Rebuznar.

Conjugación

Conjugación de hinnoal
Formas no personales
Infinitivo hinnoal
Participio presente

o hinnoal

Participio pasado hinnoet
Formas personales
número singular plural pasiva
persona 1.ª 2.ª 3.ª  m 3.ª  f 1.ª 2.ª 3.ª impersonal
Modo indicativo
Presente hinnoan hinnoez hinno hinno hinnoomp hinnoit hinnoont hinnoer
Pretérito imperfecto hinnoen hinnoes hinnoe hinnoe hinnoemp hinnoec'h hinnoent hinnoed
Pretérito perfecto hinnois hinnojout hinnoas hinnoas hinnojomp hinnojoc'h hinnojont hinnojod
Futuro hinnoin hinnoi hinnoo hinnoo hinnoimp hinnoot hinnoint hinnoor
Modo condicional
Presente hinnofen hinnofes hinnofe hinnofe hinnofemp hinnofec'h hinnofent hinnofed
Pretérito hinnojen hinnojes hinnoje hinnoje hinnojemp hinnojec'h hinnojent hinnojed
Modo imperativo
Presente hinno hinnoet hinnoet hinnoomp hinnoit hinnoent
Nota:
Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo

Información adicional

  • Derivación: hinnoadenn, hinnoerezh.

Referencias y notas

    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.