genitus
Latín
| genitus | |
| clásico (AFI) | [ˈgɛ.nɪ.tʊs] |
| rima | e.ni.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | genitus | genita | genitum | genitī | genitae | genita |
| Vocativo | genite | genita | genitum | genitī | genitae | genita |
| Acusativo | genitum | genitam | genitum | genitōs | genitās | genita |
| Genitivo | genitī | genitae | genitī | genitōrum | genitārum | genitōrum |
| Dativo | genitō | genitae | genitō | genitīs | genitīs | genitīs |
| Ablativo | genitō | genitā | genitō | genitīs | genitīs | genitīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de gignō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.