gaudens
Latín
    
| gaudēns | |
| clásico (AFI) | [ˈɡäu̯d̪ẽːs̠] | 
| eclesiástico (AFI) | [ˈɡäːu̯d̪ens] | 
| rima | au̯.dens | 
Forma verbal
    
| 3.ª declinación (de una terminación) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino | Neutro | Masculino Femenino | Neutro | |||
| Nominativo | gaudēns | gaudēns | gaudentēs | gaudentia | ||
| Vocativo | gaudēns | gaudēns | gaudentēs | gaudentia | ||
| Acusativo | gaudentem | gaudēns | gaudentēs gaudentīs | gaudentia | ||
| Genitivo | gaudentis | gaudentis | gaudentium | gaudentium | ||
| Dativo | gaudentī | gaudentī | gaudentibus | gaudentibus | ||
| Ablativo | gaudente1 | gaudente1 | gaudentibus | gaudentibus | ||
| 1 También puede ser gaudentī (como adjetivo) | ||||||
Referencias y notas
    
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.
