gaudens
Latín
gaudēns | |
clásico (AFI) | [ˈɡäu̯d̪ẽːs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈɡäːu̯d̪ens] |
rima | au̯.dens |
Forma verbal
3.ª declinación (de una terminación) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |||
Nominativo | gaudēns | gaudēns | gaudentēs | gaudentia | ||
Vocativo | gaudēns | gaudēns | gaudentēs | gaudentia | ||
Acusativo | gaudentem | gaudēns | gaudentēs gaudentīs |
gaudentia | ||
Genitivo | gaudentis | gaudentis | gaudentium | gaudentium | ||
Dativo | gaudentī | gaudentī | gaudentibus | gaudentibus | ||
Ablativo | gaudente1 | gaudente1 | gaudentibus | gaudentibus | ||
1 También puede ser gaudentī (como adjetivo) |
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.