fisus
Latín
fīsus | |
clásico (AFI) | [ˈfiː.sʊs] |
rima | i.sus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | fīsus | fīsa | fīsum | fīsī | fīsae | fīsa |
Vocativo | fīse | fīsa | fīsum | fīsī | fīsae | fīsa |
Acusativo | fīsum | fīsam | fīsum | fīsōs | fīsās | fīsa |
Genitivo | fīsī | fīsae | fīsī | fīsōrum | fīsārum | fīsōrum |
Dativo | fīsō | fīsae | fīsō | fīsīs | fīsīs | fīsīs |
Ablativo | fīsō | fīsā | fīsō | fīsīs | fīsīs | fīsīs |
- 1
- Participio perfecto activo de fīdō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.