exactio
Latín
    
| exactiō | |
| clásico (AFI) | [ɛkˈsak.tɪ.oː] | 
| rima | ak.ti.o | 
Etimología
    
De exigō, -ere ("hacer salir") y el sufijo tiō, y aquel del prefijo ex- y agō, -ere ("conducir"; "hacer").[1]
Sustantivo femenino
    
| 3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | exactiō | exactiōnēs | 
| Vocativo | exactiō | exactiōnēs | 
| Acusativo | exactiōnem | exactiōnēs | 
| Genitivo | exactiōnis | exactiōnum | 
| Dativo | exactiōnī | exactiōnibus | 
| Ablativo | exactiōne | exactiōnibus | 
- 3
- Realización o ejecución precisa.
- Uso: dícese de un diseño, una fórmula, etc.[1]
 
Referencias y notas
    
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.