deviatio
Latín
    
| dēviātiō | |
| pronunciación (AFI) | /deː.wiˈaː.ti.oː/ | 
| rima | a.ti.o | 
Etimología
    
De dēviō, -āre y el sufijo tiō.
Sustantivo femenino
    
| 3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | dēviātiō | dēviātiōnēs | 
| Vocativo | dēviātiō | dēviātiōnēs | 
| Acusativo | dēviātiōnem | dēviātiōnēs | 
| Genitivo | dēviātiōnis | dēviātiōnum | 
| Dativo | dēviātiōnī | dēviātiōnibus | 
| Ablativo | dēviātiōne | dēviātiōnibus | 
Información adicional
    
| 
 | 
Referencias y notas
    
- du Fresne, du Cange (1858). Lexicon manuale ad scriptores mediae et infimae latinitatis.
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.