deviatio
Latín
dēviātiō | |
pronunciación (AFI) | /deː.wiˈaː.ti.oː/ |
rima | a.ti.o |
Etimología
De dēviō, -āre y el sufijo tiō.
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | dēviātiō | dēviātiōnēs |
Vocativo | dēviātiō | dēviātiōnēs |
Acusativo | dēviātiōnem | dēviātiōnēs |
Genitivo | dēviātiōnis | dēviātiōnum |
Dativo | dēviātiōnī | dēviātiōnibus |
Ablativo | dēviātiōne | dēviātiōnibus |
Información adicional
|
Referencias y notas
- du Fresne, du Cange (1858). Lexicon manuale ad scriptores mediae et infimae latinitatis.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.