deviatio
Latín
| dēviātiō | |
| pronunciación (AFI) | /deː.wiˈaː.ti.oː/ |
| rima | a.ti.o |
Etimología
De dēviō, -āre y el sufijo tiō.
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | dēviātiō | dēviātiōnēs |
| Vocativo | dēviātiō | dēviātiōnēs |
| Acusativo | dēviātiōnem | dēviātiōnēs |
| Genitivo | dēviātiōnis | dēviātiōnum |
| Dativo | dēviātiōnī | dēviātiōnibus |
| Ablativo | dēviātiōne | dēviātiōnibus |
Información adicional
|
Referencias y notas
- du Fresne, du Cange (1858). Lexicon manuale ad scriptores mediae et infimae latinitatis.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.