cultus
Latín
| cultus | |
| clásico (AFI) | [ˈkʊl.tʊs] |
| rima | ul.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | cultus | culta | cultum | cultī | cultae | culta |
| Vocativo | culte | culta | cultum | cultī | cultae | culta |
| Acusativo | cultum | cultam | cultum | cultōs | cultās | culta |
| Genitivo | cultī | cultae | cultī | cultōrum | cultārum | cultōrum |
| Dativo | cultō | cultae | cultō | cultīs | cultīs | cultīs |
| Ablativo | cultō | cultā | cultō | cultīs | cultīs | cultīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de colō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.