contrarietas
Latín
contrārietās | |
pronunciación (AFI) | /kon.traːˈri.e.taːs/ |
rima | i.e.tas |
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | contrārietās | contrārietātēs |
Vocativo | contrārietās | contrārietātēs |
Acusativo | contrārietātem | contrārietātēs |
Genitivo | contrārietātis | contrārietātum |
Dativo | contrārietātī | contrārietātibus |
Ablativo | contrārietāte | contrārietātibus |
- 1
- Contrariedad.
- Uso: latín tardío.[1]
Referencias y notas
- Georges, Heinrich (1913). "contrarietas". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.