contrarietas
Latín
    
| contrārietās | |
| pronunciación (AFI) | /kon.traːˈri.e.taːs/ | 
| rima | i.e.tas | 
Sustantivo femenino
    
| 3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | contrārietās | contrārietātēs | 
| Vocativo | contrārietās | contrārietātēs | 
| Acusativo | contrārietātem | contrārietātēs | 
| Genitivo | contrārietātis | contrārietātum | 
| Dativo | contrārietātī | contrārietātibus | 
| Ablativo | contrārietāte | contrārietātibus | 
- 1
- Contrariedad.
- Uso: latín tardío.[1]
 
Referencias y notas
    
- Georges, Heinrich (1913). "contrarietas". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.