columnatus
Latín
columnatus | |
clásico (AFI) | [kɔˈɫ̪ʊmnät̪ʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [koˈlumnät̪us] |
rima | um.na.tus |
Etimología 1
De columna#Latín.
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | columnatus | columnata | columnatum | columnatī | columnatae | columnata |
Vocativo | columnate | columnata | columnatum | columnatī | columnatae | columnata |
Acusativo | columnatum | columnatam | columnatum | columnatōs | columnatās | columnata |
Genitivo | columnatī | columnatae | columnatī | columnatōrum | columnatārum | columnatōrum |
Dativo | columnatō | columnatae | columnatō | columnatīs | columnatīs | columnatīs |
Ablativo | columnatō | columnatā | columnatō | columnatīs | columnatīs | columnatīs |
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.