colatus
Latín
| cōlātus | |
| clásico (AFI) | [koːˈlaː.tʊs] |
| rima | o.la.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | cōlātus | cōlāta | cōlātum | cōlātī | cōlātae | cōlāta |
| Vocativo | cōlāte | cōlāta | cōlātum | cōlātī | cōlātae | cōlāta |
| Acusativo | cōlātum | cōlātam | cōlātum | cōlātōs | cōlātās | cōlāta |
| Genitivo | cōlātī | cōlātae | cōlātī | cōlātōrum | cōlātārum | cōlātōrum |
| Dativo | cōlātō | cōlātae | cōlātō | cōlātīs | cōlātīs | cōlātīs |
| Ablativo | cōlātō | cōlātā | cōlātō | cōlātīs | cōlātīs | cōlātīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de cōlō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.