circumlatus

Latín

circumlātus
clásico (AFI)	[kɪr.kʊmˈlaː.tʊs]
rima	um.la.tus

Forma verbal

*circumlātus, circumlāta, circumlātum*
	Singular			Plural
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
	Masculino	Femenino	Neutro	Masculino	Femenino	Neutro
Nominativo	circumlātus	circumlāta	circumlātum	circumlātī	circumlātae	circumlāta
Vocativo	circumlāte	circumlāta	circumlātum	circumlātī	circumlātae	circumlāta
Acusativo	circumlātum	circumlātam	circumlātum	circumlātōs	circumlātās	circumlāta
Genitivo	circumlātī	circumlātae	circumlātī	circumlātōrum	circumlātārum	circumlātōrum
Dativo	circumlātō	circumlātae	circumlātō	circumlātīs	circumlātīs	circumlātīs
Ablativo	circumlātō	circumlātā	circumlātō	circumlātīs	circumlātīs	circumlātīs

1: Participio perfecto pasivo de circumferō.

Referencias y notas

Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.