cantus
Latín
| cantus | |
| clásico (AFI) | [ˈkan.tʊs] |
| rima | an.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | cantus | canta | cantum | cantī | cantae | canta |
| Vocativo | cante | canta | cantum | cantī | cantae | canta |
| Acusativo | cantum | cantam | cantum | cantōs | cantās | canta |
| Genitivo | cantī | cantae | cantī | cantōrum | cantārum | cantōrum |
| Dativo | cantō | cantae | cantō | cantīs | cantīs | cantīs |
| Ablativo | cantō | cantā | cantō | cantīs | cantīs | cantīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de canō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.