candidus
Latín
| candidus | |
| clásico (AFI) | [ˈkän̪d̪ɪd̪ʊs̠] |
| eclesiástico (AFI) | [ˈkän̪d̪id̪us] |
| rima | an.di.dus |
Etimología
De candeo y el sufijo -idus.
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | candidus | candida | candidum | candidī | candidae | candida |
| Vocativo | candide | candida | candidum | candidī | candidae | candida |
| Acusativo | candidum | candidam | candidum | candidōs | candidās | candida |
| Genitivo | candidī | candidae | candidī | candidōrum | candidārum | candidōrum |
| Dativo | candidō | candidae | candidō | candidīs | candidīs | candidīs |
| Ablativo | candidō | candidā | candidō | candidīs | candidīs | candidīs |
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.