ancharse
Español
| ancharse | |
| pronunciación (AFI) | [aɲˈtʃaɾ.se] |
| silabación | an-char-se |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | trisílaba |
| rima | aɾ.se |
Etimología
De anchar con el pronombre reflexivo átono.
Verbo pronominal
- 1
- Hacer más grande la propia anchura (la menor de las dimensiones de una figura plana); ponerse o hacerse más ancho.[1]
- Uso: coloquial,[1] se emplea también como transitivo: anchar.
- Sinónimo: ensancharse.
- 2
- Mostrar vanidad, pretensión, afectada gravedad o sentido de superioridad.[1]
- Uso: poco usado.[1]
- Sinónimo: ensancharse.
Conjugación
| Formas no personales | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Simples | Compuestas | |||||
| Infinitivo | ancharse | haberse anchado | ||||
| Gerundio | anchándose (o anchando) | habiéndose anchado | ||||
| Participio | anchado | |||||
| Formas personales | ||||||
| número: | singular | plural | ||||
| persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
| Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me ancho | te anchastú te anchásvos | se ancha | nos anchamos | os ancháis | se anchan |
| Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me anchaba | te anchabas | se anchaba | nos anchábamos | os anchabais | se anchaban |
| Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me anché | te anchaste | se anchó | nos anchamos | os anchasteis | se ancharon |
| Futuro | me ancharé | te ancharás | se anchará | nos ancharemos | os ancharéis | se ancharán |
| Condicional o Pospretérito | me ancharía | te ancharías | se ancharía | nos ancharíamos | os ancharíais | se ancharían |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me he anchado | te has anchado | se ha anchado | nos hemos anchado | os habéis anchado | se han anchado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había anchado | te habías anchado | se había anchado | nos habíamos anchado | os habíais anchado | se habían anchado |
| Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube anchado | te hubiste anchado | se hubo anchado | nos hubimos anchado | os hubisteis anchado | se hubieron anchado |
| Futuro perfecto o Antefuturo | me habré anchado | te habrás anchado | se habrá anchado | nos habremos anchado | os habréis anchado | se habrán anchado |
| Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría anchado | te habrías anchado | se habría anchado | nos habríamos anchado | os habríais anchado | se habrían anchado |
| Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me anche | te anchestú te anchésvos2 | se anche | nos anchemos | os anchéis | se anchen |
| Pretérito imperfecto o Pretérito | me anchara | te ancharas | se anchara | nos ancháramos | os ancharais | se ancharan |
| me anchase | te anchases | se anchase | nos anchásemos | os anchaseis | se anchasen | |
| Futuro (en desuso) | me anchare | te anchares | se anchare | nos ancháremos | os anchareis | se ancharen |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me haya anchado | te hayastú anchado te hayásvos2 anchado | se haya anchado | nos hayamos anchado | os hayáis anchado | se hayan anchado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera anchado | te hubieras anchado | se hubiera anchado | nos hubiéramos anchado | os hubierais anchado | se hubieran anchado |
| me hubiese anchado | te hubieses anchado | se hubiese anchado | nos hubiésemos anchado | os hubieseis anchado | se hubiesen anchado | |
| Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere anchado | te hubieres anchado | se hubiere anchado | nos hubiéremos anchado | os hubiereis anchado | se hubieren anchado |
| Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
| Afirmativo | ánchatetú anchatevos |
ánchese | anchémonos | anchaos | ánchense | |
| Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo | |||||
| 1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». | ||||||
Traducciones
|
|
Referencias y notas
- «anchar», Diccionario de la lengua española (2001), 22.ª ed., Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.