amori
Esperanto
| amori | |
| pronunciación (AFI) | /aˈmo.ri/ |
| silabación | a-mo-ri |
| rima | o.ri |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Verbo transitivo
Conjugación
| Participio nominal | Participio adjetivo | Gerundio | |||||||||
| Infinitivo | amori | Presente | amoras | amoranto | amorato | amoranta | amorata | amorante | amorate | Presente | |
| Imperativo | amoru | Pasado | amoris | amorinto | amorito | amorinta | amorita | amorinte | amorite | Pasado | |
| Condicional | amorus | Futuro | amoros | amoronto | amoroto | amoronta | amorota | amoronte | amorote | Futuro | |
| Activo | Pasivo | Activo | Pasivo | Activo | Pasivo | ||||||
Italiano
| amori | |
| pronunciación (AFI) | /aˈmɔ.ri/ |
| silabación | a-mo-ri |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | trisílaba |
| rima | ɔ.ri |
Forma sustantiva masculina
- 1
- Forma del plural de amore.
Latín
| amōrī | |
| clásico (AFI) | [ˈämɔrɪ] |
| eclesiástico (AFI) | [ˈäːmori] |
| rima | a.mo.ri |
Forma sustantiva
- 1
- Forma del dativo singular de amor.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.