aliñarse
Español
| aliñarse | |
| pronunciación (AFI) | [a.liˈɲaɾ.se] |
| silabación | a-li-ñar-se[1] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | tetrasílaba |
| rima | aɾ.se |
Etimología
De aliñar con el pronombre reflexivo átono
Verbo pronominal
- 1
- Ponerse adornos o componer la propia apariencia.
- Uso: se emplea también como transitivo: aliñar
- Sinónimos: arreglarse, adornarse, componerse, engalanarse
- 2
- Hacer lo necesario, o más, para estar listo y bien preparado o compuesto con un fin determinado.
- Uso: se emplea también como transitivo: aliñar
- Sinónimos: alistarse, organizarse, prepararse
Conjugación
| Formas no personales | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Simples | Compuestas | |||||
| Infinitivo | aliñarse | haberse aliñado | ||||
| Gerundio | aliñándose (o aliñando) | habiéndose aliñado | ||||
| Participio | aliñado | |||||
| Formas personales | ||||||
| número: | singular | plural | ||||
| persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
| Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me aliño | te aliñastú te aliñásvos | se aliña | nos aliñamos | os aliñáis | se aliñan |
| Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me aliñaba | te aliñabas | se aliñaba | nos aliñábamos | os aliñabais | se aliñaban |
| Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me aliñé | te aliñaste | se aliñó | nos aliñamos | os aliñasteis | se aliñaron |
| Futuro | me aliñaré | te aliñarás | se aliñará | nos aliñaremos | os aliñaréis | se aliñarán |
| Condicional o Pospretérito | me aliñaría | te aliñarías | se aliñaría | nos aliñaríamos | os aliñaríais | se aliñarían |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me he aliñado | te has aliñado | se ha aliñado | nos hemos aliñado | os habéis aliñado | se han aliñado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había aliñado | te habías aliñado | se había aliñado | nos habíamos aliñado | os habíais aliñado | se habían aliñado |
| Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube aliñado | te hubiste aliñado | se hubo aliñado | nos hubimos aliñado | os hubisteis aliñado | se hubieron aliñado |
| Futuro perfecto o Antefuturo | me habré aliñado | te habrás aliñado | se habrá aliñado | nos habremos aliñado | os habréis aliñado | se habrán aliñado |
| Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría aliñado | te habrías aliñado | se habría aliñado | nos habríamos aliñado | os habríais aliñado | se habrían aliñado |
| Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me aliñe | te aliñestú te aliñésvos2 | se aliñe | nos aliñemos | os aliñéis | se aliñen |
| Pretérito imperfecto o Pretérito | me aliñara | te aliñaras | se aliñara | nos aliñáramos | os aliñarais | se aliñaran |
| me aliñase | te aliñases | se aliñase | nos aliñásemos | os aliñaseis | se aliñasen | |
| Futuro (en desuso) | me aliñare | te aliñares | se aliñare | nos aliñáremos | os aliñareis | se aliñaren |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me haya aliñado | te hayastú aliñado te hayásvos2 aliñado | se haya aliñado | nos hayamos aliñado | os hayáis aliñado | se hayan aliñado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera aliñado | te hubieras aliñado | se hubiera aliñado | nos hubiéramos aliñado | os hubierais aliñado | se hubieran aliñado |
| me hubiese aliñado | te hubieses aliñado | se hubiese aliñado | nos hubiésemos aliñado | os hubieseis aliñado | se hubiesen aliñado | |
| Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere aliñado | te hubieres aliñado | se hubiere aliñado | nos hubiéremos aliñado | os hubiereis aliñado | se hubieren aliñado |
| Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
| Afirmativo | alíñatetú aliñatevos |
alíñese | aliñémonos | aliñaos | alíñense | |
| Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo | |||||
| 1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». | ||||||
Traducciones
|
|
Referencias y notas
- Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.