aestimatus
Latín
| aestimātus | |
| clásico (AFI) | [aɪs.tɪˈmaː.tʊs] |
| rima | i.ma.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | aestimātus | aestimāta | aestimātum | aestimātī | aestimātae | aestimāta |
| Vocativo | aestimāte | aestimāta | aestimātum | aestimātī | aestimātae | aestimāta |
| Acusativo | aestimātum | aestimātam | aestimātum | aestimātōs | aestimātās | aestimāta |
| Genitivo | aestimātī | aestimātae | aestimātī | aestimātōrum | aestimātārum | aestimātōrum |
| Dativo | aestimātō | aestimātae | aestimātō | aestimātīs | aestimātīs | aestimātīs |
| Ablativo | aestimātō | aestimātā | aestimātō | aestimātīs | aestimātīs | aestimātīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de aestimō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.