achinarse
Español
Etimología 1
| achinarse | |
| pronunciación (AFI) | [a.tʃiˈnaɾ.se] |
| silabación | a-chi-nar-se[1] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | tetrasílaba |
| rima | aɾ.se |
achinar1, con el pronombre personal átono en dativo o en reflexivo
Verbo pronominal
Conjugación
| Formas no personales | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Simples | Compuestas | |||||
| Infinitivo | achinarse | haberse achinado | ||||
| Gerundio | achinándose (o achinando) | habiéndose achinado | ||||
| Participio | achinado | |||||
| Formas personales | ||||||
| número: | singular | plural | ||||
| persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
| Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me achino | te achinastú te achinásvos | se achina | nos achinamos | os achináis | se achinan |
| Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me achinaba | te achinabas | se achinaba | nos achinábamos | os achinabais | se achinaban |
| Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me achiné | te achinaste | se achinó | nos achinamos | os achinasteis | se achinaron |
| Futuro | me achinaré | te achinarás | se achinará | nos achinaremos | os achinaréis | se achinarán |
| Condicional o Pospretérito | me achinaría | te achinarías | se achinaría | nos achinaríamos | os achinaríais | se achinarían |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me he achinado | te has achinado | se ha achinado | nos hemos achinado | os habéis achinado | se han achinado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había achinado | te habías achinado | se había achinado | nos habíamos achinado | os habíais achinado | se habían achinado |
| Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube achinado | te hubiste achinado | se hubo achinado | nos hubimos achinado | os hubisteis achinado | se hubieron achinado |
| Futuro perfecto o Antefuturo | me habré achinado | te habrás achinado | se habrá achinado | nos habremos achinado | os habréis achinado | se habrán achinado |
| Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría achinado | te habrías achinado | se habría achinado | nos habríamos achinado | os habríais achinado | se habrían achinado |
| Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me achine | te achinestú te achinésvos2 | se achine | nos achinemos | os achinéis | se achinen |
| Pretérito imperfecto o Pretérito | me achinara | te achinaras | se achinara | nos achináramos | os achinarais | se achinaran |
| me achinase | te achinases | se achinase | nos achinásemos | os achinaseis | se achinasen | |
| Futuro (en desuso) | me achinare | te achinares | se achinare | nos achináremos | os achinareis | se achinaren |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me haya achinado | te hayastú achinado te hayásvos2 achinado | se haya achinado | nos hayamos achinado | os hayáis achinado | se hayan achinado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera achinado | te hubieras achinado | se hubiera achinado | nos hubiéramos achinado | os hubierais achinado | se hubieran achinado |
| me hubiese achinado | te hubieses achinado | se hubiese achinado | nos hubiésemos achinado | os hubieseis achinado | se hubiesen achinado | |
| Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere achinado | te hubieres achinado | se hubiere achinado | nos hubiéremos achinado | os hubiereis achinado | se hubieren achinado |
| Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
| Afirmativo | achínatetú achinatevos |
achínese | achinémonos | achinaos | achínense | |
| Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo | |||||
| 1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». | ||||||
Véase también
Traducciones
|
|
Etimología 2
| achinarse | |
| pronunciación (AFI) | [a.tʃiˈnaɾ.se] |
| silabación | a-chi-nar-se[2] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | tetrasílaba |
| rima | aɾ.se |
achinar2, con el pronombre personal átono en dativo o en reflexivo
Verbo pronominal
- 1
- Perder la valentía, comenzar a actuar de manera cobarde.
- Uso: coloquial, anticuado. Se empleaba también como transitivo: achinar
- Sinónimos: acobardarse, acochinarse, acoquinarse
Véase también
Traducciones
|
|
Referencias y notas
- Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
- Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.