abrazarse
Español
abrazarse | |
seseante (AFI) | [a.β̞ɾaˈsaɾ.se] |
no seseante (AFI) | [a.β̞ɾaˈθaɾ.se] |
silabación | a-bra-zar-se[1] |
acentuación | llana |
longitud silábica | tetrasílaba |
rima | aɾ.se |
Etimología
De abrazar con el pronombre reflexivo átono.
Verbo pronominal
- 1
- Ceñirse con los brazos entre dos o más personas.
- Uso: recíproco
- Sinónimo: abracijarse
Conjugación
Formas no personales | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compuestas | |||||
Infinitivo | abrazarse | haberse abrazado | ||||
Gerundio | abrazándose (o abrazando) | habiéndose abrazado | ||||
Participio | abrazado | |||||
Formas personales | ||||||
número: | singular | plural | ||||
persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
Tiempos simples | ||||||
Presente | me abrazo | te abrazastú te abrazásvos | se abraza | nos abrazamos | os abrazáis | se abrazan |
Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me abrazaba | te abrazabas | se abrazaba | nos abrazábamos | os abrazabais | se abrazaban |
Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me abracé | te abrazaste | se abrazó | nos abrazamos | os abrazasteis | se abrazaron |
Futuro | me abrazaré | te abrazarás | se abrazará | nos abrazaremos | os abrazaréis | se abrazarán |
Condicional o Pospretérito | me abrazaría | te abrazarías | se abrazaría | nos abrazaríamos | os abrazaríais | se abrazarían |
Tiempos compuestos | ||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | me he abrazado | te has abrazado | se ha abrazado | nos hemos abrazado | os habéis abrazado | se han abrazado |
Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había abrazado | te habías abrazado | se había abrazado | nos habíamos abrazado | os habíais abrazado | se habían abrazado |
Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube abrazado | te hubiste abrazado | se hubo abrazado | nos hubimos abrazado | os hubisteis abrazado | se hubieron abrazado |
Futuro perfecto o Antefuturo | me habré abrazado | te habrás abrazado | se habrá abrazado | nos habremos abrazado | os habréis abrazado | se habrán abrazado |
Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría abrazado | te habrías abrazado | se habría abrazado | nos habríamos abrazado | os habríais abrazado | se habrían abrazado |
Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
Tiempos simples | ||||||
Presente | me abrace | te abracestú te abracésvos2 | se abrace | nos abracemos | os abracéis | se abracen |
Pretérito imperfecto o Pretérito | me abrazara | te abrazaras | se abrazara | nos abrazáramos | os abrazarais | se abrazaran |
me abrazase | te abrazases | se abrazase | nos abrazásemos | os abrazaseis | se abrazasen | |
Futuro (en desuso) | me abrazare | te abrazares | se abrazare | nos abrazáremos | os abrazareis | se abrazaren |
Tiempos compuestos | ||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | me haya abrazado | te hayastú abrazado te hayásvos2 abrazado | se haya abrazado | nos hayamos abrazado | os hayáis abrazado | se hayan abrazado |
Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera abrazado | te hubieras abrazado | se hubiera abrazado | nos hubiéramos abrazado | os hubierais abrazado | se hubieran abrazado |
me hubiese abrazado | te hubieses abrazado | se hubiese abrazado | nos hubiésemos abrazado | os hubieseis abrazado | se hubiesen abrazado | |
Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere abrazado | te hubieres abrazado | se hubiere abrazado | nos hubiéremos abrazado | os hubiereis abrazado | se hubieren abrazado |
Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
Afirmativo | abrázatetú abrazatevos |
abrácese | abracémonos | abrazaos | abrácense | |
Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo | |||||
1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». | ||||||
Los cambios ortográficos se señalan en negrita. |
Traducciones
|
Referencias y notas
- Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
En general, la erre suena fuerte si está pospuesta a los prefijos ab- o sub-. Esto ocurre por ejemplo en abrogar o en subrogar. Pero es necesario que el prefijo esté presente y no forme parte del sufijo, por lo que palabras como abrir, subranquial o subrigadier no caen bajo el criterio mencionado.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.