abofarse
Español
| abofarse | |
| pronunciación (AFI) | [a.β̞oˈfaɾ.se] |
| silabación | a-bo-far-se[1] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | tetrasílaba |
| rima | aɾ.se |
Etimología 1
Del prefijo a-, bofo (hinchado) y el sufijo -ar, con el pronombre reflexivo átono.
Verbo pronominal
- 1
- Aumentar su volumen, hincharse, inflarse.
- Ámbito: Andalucía, Cuba, Honduras, República Dominicana.[2]
- Sinónimos: abotagarse, hincharse.
- Ejemplo:
Este clima lo enmohece y lo estropea todo. La cal se pudre, el revoque se abofa y se cae.Berta Serra Manzanares. Los ojos del huracán. Editorial: Editorial Anagrama. 2008. ISBN: 9788433971715.
Conjugación
| Formas no personales | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Simples | Compuestas | |||||
| Infinitivo | abofarse | haberse abofado | ||||
| Gerundio | abofándose (o abofando) | habiéndose abofado | ||||
| Participio | abofado | |||||
| Formas personales | ||||||
| número: | singular | plural | ||||
| persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
| Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me abofo | te abofastú te abofásvos | se abofa | nos abofamos | os abofáis | se abofan |
| Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me abofaba | te abofabas | se abofaba | nos abofábamos | os abofabais | se abofaban |
| Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me abofé | te abofaste | se abofó | nos abofamos | os abofasteis | se abofaron |
| Futuro | me abofaré | te abofarás | se abofará | nos abofaremos | os abofaréis | se abofarán |
| Condicional o Pospretérito | me abofaría | te abofarías | se abofaría | nos abofaríamos | os abofaríais | se abofarían |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me he abofado | te has abofado | se ha abofado | nos hemos abofado | os habéis abofado | se han abofado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había abofado | te habías abofado | se había abofado | nos habíamos abofado | os habíais abofado | se habían abofado |
| Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube abofado | te hubiste abofado | se hubo abofado | nos hubimos abofado | os hubisteis abofado | se hubieron abofado |
| Futuro perfecto o Antefuturo | me habré abofado | te habrás abofado | se habrá abofado | nos habremos abofado | os habréis abofado | se habrán abofado |
| Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría abofado | te habrías abofado | se habría abofado | nos habríamos abofado | os habríais abofado | se habrían abofado |
| Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me abofe | te abofestú te abofésvos2 | se abofe | nos abofemos | os aboféis | se abofen |
| Pretérito imperfecto o Pretérito | me abofara | te abofaras | se abofara | nos abofáramos | os abofarais | se abofaran |
| me abofase | te abofases | se abofase | nos abofásemos | os abofaseis | se abofasen | |
| Futuro (en desuso) | me abofare | te abofares | se abofare | nos abofáremos | os abofareis | se abofaren |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me haya abofado | te hayastú abofado te hayásvos2 abofado | se haya abofado | nos hayamos abofado | os hayáis abofado | se hayan abofado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera abofado | te hubieras abofado | se hubiera abofado | nos hubiéramos abofado | os hubierais abofado | se hubieran abofado |
| me hubiese abofado | te hubieses abofado | se hubiese abofado | nos hubiésemos abofado | os hubieseis abofado | se hubiesen abofado | |
| Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere abofado | te hubieres abofado | se hubiere abofado | nos hubiéremos abofado | os hubiereis abofado | se hubieren abofado |
| Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
| Afirmativo | abófatetú abofatevos |
abófese | abofémonos | abofaos | abófense | |
| Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo | |||||
| 1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». | ||||||
Traducciones
|
|
Referencias y notas
- Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
- «abofarse», Diccionario de la lengua española (2001), 22.ª ed., Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.