-ium
Latín
| -ium | |
| clásico (AFI) | [ˈ-.Cɪ.ũː] ( (C = consonante)) |
| rima | i̯um |
Etimología
neutro de -ius.
Sufijo
2.ª declinación (-um) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | -ium | -ia |
| Vocativo | -ium | -ia |
| Acusativo | -ium | -ia |
| Genitivo | -iī | -iōrum |
| Dativo | -iō | -iīs |
| Ablativo | -iō | -iīs |
- 1
- Forma sustantivos neutros (similar a -ius).[1]
Véase también
- Palabras en latín con el sufijo -ium en Wikcionario.
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.