-eni
Latín
-ēnī | |
clásico (AFI) | [-ˈ(C)eː.niː] |
rima | e.ni |
Sufijo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | ||||
Nominativo | -ēnī | -ēnae | -ēna | |||
Vocativo | -ēnī | -ēnae | -ēna | |||
Acusativo | -ēnōs | -ēnās | -ēna | |||
Genitivo | -ēnōrum | -ēnārum | -ēnōrum | |||
Dativo | -ēnīs | -ēnīs | -ēnīs | |||
Ablativo | -ēnīs | -ēnīs | -ēnīs |
- 1
- Se usa para formar ciertos numerales distributivos.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.