-eni
Latín
| -ēnī | |
| clásico (AFI) | [-ˈ(C)eː.niː] |
| rima | e.ni |
Sufijo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | ||||
| Nominativo | -ēnī | -ēnae | -ēna | |||
| Vocativo | -ēnī | -ēnae | -ēna | |||
| Acusativo | -ēnōs | -ēnās | -ēna | |||
| Genitivo | -ēnōrum | -ēnārum | -ēnōrum | |||
| Dativo | -ēnīs | -ēnīs | -ēnīs | |||
| Ablativo | -ēnīs | -ēnīs | -ēnīs | |||
- 1
- Se usa para formar ciertos numerales distributivos.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.