पुत्र
Sánscrito
| पुत्र | |
| pronunciación (AFI) | /ˈput̪.ɽɐ/ |
| transcripciones silábicas | putra |
Etimología
Del protoindoeuropeo *peh₂u-; compare con παῖς en griego (niño, hijo), y puer en latín (chico).
Sustantivo masculino
| Singular | Dual | Plural | |
|---|---|---|---|
| Nominativo | पुत्रः | पुत्रौ | पुत्राः |
| Vocativo | पुत्र | पुत्रौ | पुत्राः |
| Acusativo | पुत्रम् | पुत्रौ | पुत्रान् |
| Instrumental | पुत्रेण | पुत्राभ्याम् | पुत्रैः |
| Dativo | पुत्राय | पुत्राभ्याम् | पुत्रेभ्यः |
| Ablativo | पुत्रात् | पुत्राभ्याम् | पुत्रेभ्यः |
| Genitivo | पुत्रस्य | पुत्रयोः | पुत्राणाम् |
| Locativo | पुत्रे | पुत्रयोः | पुत्रेषु |
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.