vetitus
Latín
    
| vetitus | |
| clásico (AFI) | [ˈwɛ.tɪ.tʊs] | 
| rima | u̯e.ti.tus | 
Forma verbal
    
| 1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | vetitus | vetita | vetitum | vetitī | vetitae | vetita | 
| Vocativo | vetite | vetita | vetitum | vetitī | vetitae | vetita | 
| Acusativo | vetitum | vetitam | vetitum | vetitōs | vetitās | vetita | 
| Genitivo | vetitī | vetitae | vetitī | vetitōrum | vetitārum | vetitōrum | 
| Dativo | vetitō | vetitae | vetitō | vetitīs | vetitīs | vetitīs | 
| Ablativo | vetitō | vetitā | vetitō | vetitīs | vetitīs | vetitīs | 
- 1
- Participio perfecto pasivo de vetō.
Referencias y notas
    
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.