sycomorus
Latín
    
| sycomorus | |
| clásico (AFI) | [s̠ʏˈkɔmɔrʊs̠] | 
| eclesiástico (AFI) | [siˈkɔːmorus] | 
| rima | o.mo.rus | 
| 2.ª declinación (-us) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | sycomorus | sycomorī | 
| Vocativo | sycomore | sycomorī | 
| Acusativo | sycomorum | sycomorōs | 
| Genitivo | sycomorī | sycomorōrum | 
| Dativo | sycomorō | sycomorīs | 
| Ablativo | sycomorō | sycomorīs | 
Etimología
    
Del griego antiguo συκόμορος (sykómoros), y este a su vez de σῦκον (sỹkon), "higo" y μόρον (móron), "mora", posiblemente influido por el hebreo antiguo שִׁקמָה (shiqmah)
Sustantivo femenino
    
- 1
- (Ficus sycomorus) Sicomoro
Referencias y notas
    
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.