suppositus
Latín
suppositus | |
clásico (AFI) | [sʊpˈpɔ.sɪ.tʊs] |
rima | o.si.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | suppositus | supposita | suppositum | suppositī | suppositae | supposita |
Vocativo | supposite | supposita | suppositum | suppositī | suppositae | supposita |
Acusativo | suppositum | suppositam | suppositum | suppositōs | suppositās | supposita |
Genitivo | suppositī | suppositae | suppositī | suppositōrum | suppositārum | suppositōrum |
Dativo | suppositō | suppositae | suppositō | suppositīs | suppositīs | suppositīs |
Ablativo | suppositō | suppositā | suppositō | suppositīs | suppositīs | suppositīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de suppōnō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.