suppositus
Latín
| suppositus | |
| clásico (AFI) | [sʊpˈpɔ.sɪ.tʊs] |
| rima | o.si.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | suppositus | supposita | suppositum | suppositī | suppositae | supposita |
| Vocativo | supposite | supposita | suppositum | suppositī | suppositae | supposita |
| Acusativo | suppositum | suppositam | suppositum | suppositōs | suppositās | supposita |
| Genitivo | suppositī | suppositae | suppositī | suppositōrum | suppositārum | suppositōrum |
| Dativo | suppositō | suppositae | suppositō | suppositīs | suppositīs | suppositīs |
| Ablativo | suppositō | suppositā | suppositō | suppositīs | suppositīs | suppositīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de suppōnō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.