praeteritus
Latín
praeteritus | |
clásico (AFI) | [praɪˈtɛ.rɪ.tʊs] |
grafías alternativas | præteritus |
rima | e.ri.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | praeteritus | praeterita | praeteritum | praeteritī | praeteritae | praeterita |
Vocativo | praeterite | praeterita | praeteritum | praeteritī | praeteritae | praeterita |
Acusativo | praeteritum | praeteritam | praeteritum | praeteritōs | praeteritās | praeterita |
Genitivo | praeteritī | praeteritae | praeteritī | praeteritōrum | praeteritārum | praeteritōrum |
Dativo | praeteritō | praeteritae | praeteritō | praeteritīs | praeteritīs | praeteritīs |
Ablativo | praeteritō | praeteritā | praeteritō | praeteritīs | praeteritīs | praeteritīs |
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.