praeitus
Latín
| praeitus | |
| clásico (AFI) | [ˈpraj.jɪ.tʊs] |
| grafías alternativas | præitus |
| rima | ae̯.i.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | praeitus | praeita | praeitum | praeitī | praeitae | praeita |
| Vocativo | praeite | praeita | praeitum | praeitī | praeitae | praeita |
| Acusativo | praeitum | praeitam | praeitum | praeitōs | praeitās | praeita |
| Genitivo | praeitī | praeitae | praeitī | praeitōrum | praeitārum | praeitōrum |
| Dativo | praeitō | praeitae | praeitō | praeitīs | praeitīs | praeitīs |
| Ablativo | praeitō | praeitā | praeitō | praeitīs | praeitīs | praeitīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de praeeō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.