paeañ
Bretón
paeañ | |
pronunciación (AFI) | /ˈpɛː.ã/ |
variantes | paeiñ |
Etimología
Del bretón medio paeaff.[1]
Conjugación
Formas no personales | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Infinitivo | paeañ | |||||||
Participio presente |
o paeañ | |||||||
Participio pasado | paeet | |||||||
Formas personales | ||||||||
número | singular | plural | pasiva | |||||
persona | 1.ª | 2.ª | 3.ª m | 3.ª f | 1.ª | 2.ª | 3.ª | impersonal |
Modo indicativo | ||||||||
Presente | paean | paeez | pae | pae | paeomp | paeit | paeont | paeer |
Pretérito imperfecto | paeen | paees | paee | paee | paeemp | paeec'h | paeent | paeed |
Pretérito perfecto | paeis | paejout | paeas | paeas | paejomp | paejoc'h | paejont | paejod |
Futuro | paein | paei | paeo | paeo | paeimp | paeot | paeint | paeor |
Modo condicional | ||||||||
Presente | paefen | paefes | paefe | paefe | paefemp | paefec'h | paefent | paefed |
Pretérito | paejen | paejes | paeje | paeje | paejemp | paejec'h | paejent | paejed |
Modo imperativo | ||||||||
Presente | pae | paeet | paeet | paeomp | paeit | paeent | ||
Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo |
Información adicional
- Morfología: pae, -añ (desinencia verbal).
Referencias y notas
- Le vocabulaire breton du Catholicon (1499).
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.