oblatus
Latín
| oblātus | |
| clásico (AFI) | [ɔbˈlaː.tʊs] [ɔˈblaː.tʊs] |
| rima | ob.la.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | oblātus | oblāta | oblātum | oblātī | oblātae | oblāta |
| Vocativo | oblāte | oblāta | oblātum | oblātī | oblātae | oblāta |
| Acusativo | oblātum | oblātam | oblātum | oblātōs | oblātās | oblāta |
| Genitivo | oblātī | oblātae | oblātī | oblātōrum | oblātārum | oblātōrum |
| Dativo | oblātō | oblātae | oblātō | oblātīs | oblātīs | oblātīs |
| Ablativo | oblātō | oblātā | oblātō | oblātīs | oblātīs | oblātīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de offerō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.