miratus
Latín
mīrātus | |
clásico (AFI) | [miːˈra:.tʊs] |
rima | i.ra.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | mīrātus | mīrāta | mīrātum | mīrātī | mīrātae | mīrāta |
Vocativo | mīrāte | mīrāta | mīrātum | mīrātī | mīrātae | mīrāta |
Acusativo | mīrātum | mīrātam | mīrātum | mīrātōs | mīrātās | mīrāta |
Genitivo | mīrātī | mīrātae | mīrātī | mīrātōrum | mīrātārum | mīrātōrum |
Dativo | mīrātō | mīrātae | mīrātō | mīrātīs | mīrātīs | mīrātīs |
Ablativo | mīrātō | mīrātā | mīrātō | mīrātīs | mīrātīs | mīrātīs |
- 1
- Participio perfecto activo de mīror.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.