meritus
Latín
| meritus | |
| clásico (AFI) | [ˈmɛ.rɪ.tʊs] |
| rima | e.ri.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | meritus | merita | meritum | meritī | meritae | merita |
| Vocativo | merite | merita | meritum | meritī | meritae | merita |
| Acusativo | meritum | meritam | meritum | meritōs | meritās | merita |
| Genitivo | meritī | meritae | meritī | meritōrum | meritārum | meritōrum |
| Dativo | meritō | meritae | meritō | meritīs | meritīs | meritīs |
| Ablativo | meritō | meritā | meritō | meritīs | meritīs | meritīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de mereō.
- 2
- Participio perfecto activo de mereor.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.