marc'hegezh
Bretón
| marc'hegezh | |
| pronunciación (AFI) | /marˈɣeː.ɡɛs/ |
| variantes | marc'hegiñ |
Etimología
Del bretón medio marheguez.[1]
Verbo transitivo e intransitivo
| Mutación | lema |
|---|---|
| Radical |
marc'hegezh |
| Suave |
varc'hegezh |
.
Conjugación
| Formas no personales | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitivo | marc'hegezh | |||||||
| Participio presente |
o varc'hegezh | |||||||
| Participio pasado | marc'heget | |||||||
| Formas personales | ||||||||
| número | singular | plural | pasiva | |||||
| persona | 1.ª | 2.ª | 3.ª m | 3.ª f | 1.ª | 2.ª | 3.ª | impersonal |
| Modo indicativo | ||||||||
| Presente | marc'hegan | marc'hegez | marc'heg | marc'heg | marc'hegomp | marc'hegit | marc'hegont | marc'heger |
| Pretérito imperfecto | marc'hegen | marc'heges | marc'hege | marc'hege | marc'hegemp | marc'hegec'h | marc'hegent | marc'heged |
| Pretérito perfecto | marc'hegis | marc'hegjout | marc'hegas | marc'hegas | marc'hegjomp | marc'hegjoc'h | marc'hegjont | marc'hegjod |
| Futuro | marc'hegin | marc'hegi | marc'hego | marc'hego | marc'hegimp | marc'hegot | marc'hegint | marc'hegor |
| Modo condicional | ||||||||
| Presente | marc'hegfen | marc'hegfes | marc'hegfe | marc'hegfe | marc'hegfemp | marc'hegfec'h | marc'hegfent | marc'hegfed |
| Pretérito | marc'hegjen | marc'hegjes | marc'hegje | marc'hegje | marc'hegjemp | marc'hegjec'h | marc'hegjent | marc'hegjed |
| Modo imperativo | ||||||||
| Presente | marc'heg | marc'heget | marc'heget | marc'hegomp | marc'hegit | marc'hegent | ||
| Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo | ||||||||
Información adicional
- Morfología: marc'heg, -ezh (desinencia verbal).
Referencias y notas
- Le vocabulaire breton du Catholicon (1499).
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.