magnificus
Latín
magnificus | |
clásico (AFI) | [maŋˈnɪ.fɪ.kʊs] |
rima | i.fi.kus |
Etimología
De magnus ("grande") y el sufijo -ficus, de faciō, -ere ("hacer").
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | magnificus | magnifica | magnificum | magnificī | magnificae | magnifica |
Vocativo | magnifice | magnifica | magnificum | magnificī | magnificae | magnifica |
Acusativo | magnificum | magnificam | magnificum | magnificōs | magnificās | magnifica |
Genitivo | magnificī | magnificae | magnificī | magnificōrum | magnificārum | magnificōrum |
Dativo | magnificō | magnificae | magnificō | magnificīs | magnificīs | magnificīs |
Ablativo | magnificō | magnificā | magnificō | magnificīs | magnificīs | magnificīs |
- 1
- Magnífico, espléndido, excelente.
- Uso: dícese de acciones, logros, etc.[1]
- 2
- Magnífico, espléndido, excelente, brillante.
- Uso: dícese de ideas, sentimientos, del estilo retórico, etc.[1]
- 4
- Presuntuoso, presumido, orgulloso.
- Uso: dícese de personas, o de sus palabras, de su discurso, etc.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.