måne

Danés
måne
pronunciación (AFI) [ˈmo̜ːnə]

Etimología

Del nórdico antiguo máni.[1]

Sustantivo común
1 Astronomía
Luna.

Sueco
måne
pronunciación (AFI) [ˇmoːnə]

Etimología

Del nórdico antiguo máni.[2]

Sustantivo común
Flexión de måne
Singular Plural
Indefinido Definido Indefinido Definido
Nominativo måne månen månar månarna
Genitivo månes månens månars månarnas
1 Astronomía
Luna. Satélite que orbita alrededor de un planeta.
Jorden har endast en måne
La Tierra sólo tiene una luna
2
Luna. El satélite de la Tierra.
  • Nota de uso: sólo en la forma determinada månen

Compuestos
Compuestos con «måne»
  • fullmåne
  • halvmåne
  • månbana
  • månbelyst
  • månfas
  • månfärd
  • månförmörkelse
  • mångubbe
  • månklar
  • månkrater
  • månlanda
  • månlandning
  • månlandskap
  • månljus
  • månraket
  • månskiva
  • månsken
  • månskugga
  • månskära
  • månsond
  • månsten
  • månstrimma
  • nymåne

Locuciones
  • försöka ta ner månen

Referencias y notas
  1. Den Danske Ordbog: „måne“
  2. Svenska Akademiens ordbok online „måne"
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.