laetificus
Latín
laetificus | |
clásico (AFI) | [laɪˈtɪ.fɪ.kʊs] |
rima | i.fi.kus |
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | laetificus | laetifica | laetificum | laetificī | laetificae | laetifica |
Vocativo | laetifice | laetifica | laetificum | laetificī | laetificae | laetifica |
Acusativo | laetificum | laetificam | laetificum | laetificōs | laetificās | laetifica |
Genitivo | laetificī | laetificae | laetificī | laetificōrum | laetificārum | laetificōrum |
Dativo | laetificō | laetificae | laetificō | laetificīs | laetificīs | laetificīs |
Ablativo | laetificō | laetificā | laetificō | laetificīs | laetificīs | laetificīs |
-
- Uso: dícese aparentemente de plantas.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.