laetificus
Latín
| laetificus | |
| clásico (AFI) | [laɪˈtɪ.fɪ.kʊs] |
| rima | i.fi.kus |
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | laetificus | laetifica | laetificum | laetificī | laetificae | laetifica |
| Vocativo | laetifice | laetifica | laetificum | laetificī | laetificae | laetifica |
| Acusativo | laetificum | laetificam | laetificum | laetificōs | laetificās | laetifica |
| Genitivo | laetificī | laetificae | laetificī | laetificōrum | laetificārum | laetificōrum |
| Dativo | laetificō | laetificae | laetificō | laetificīs | laetificīs | laetificīs |
| Ablativo | laetificō | laetificā | laetificō | laetificīs | laetificīs | laetificīs |
-
- Uso: dícese aparentemente de plantas.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.