laetabilis
Latín
| laetābilis | |
| clásico (AFI) | [laɪˈtaː.bɪ.lɪs] |
| rima | a.bi.lis |
Etimología
De laetor, -ārī ("alegrarse") y el sufijo -bilis, en última instancia de laetus ("abundante", "alegre", etc.).[1]
Adjetivo
3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e) | ||||
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
| Nominativo | laetābilis | laetābile | laetābilēs | laetābilia |
| Vocativo | laetābilis | laetābile | laetābilēs | laetābilia |
| Acusativo | laetābilem | laetābile | laetābilēs laetābilīs |
laetābilia |
| Genitivo | laetābilis | laetābilis | laetābilium | laetābilium |
| Dativo | laetābilī | laetābilī | laetābilibus | laetābilibus |
| Ablativo | laetābilī | laetābilī | laetābilibus | laetābilibus |
- 1
- Agradable, deleitable, bienvenido.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.