kniv
Danés
kniv | |
pronunciación (AFI) | [kniːˀv] |
Etimología
Del nórdico antiguo knífr.[1]
Sustantivo
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinido | definido | indefinido | definido | |
Nominativo | kniv | kniven | knive | knivene |
Genitivo | knivs | knivens | knives | knivenes |
- 1 Cubertería
- Cuchillo.
Noruego bokmål
kniv | |
pronunciación (AFI) | [kniːv] |
Etimología
Del nórdico antiguo knífr.[2]
Sustantivo masculino
Singular | Plural | |
---|---|---|
Indefinido | en kniv | kniver |
Definido | kniven | knivene |
- 1 Cubertería
- Cuchillo.
Noruego nynorsk
kniv | |
pronunciación (AFI) | [kniːv] |
Etimología
Del nórdico antiguo knífr.[2]
Sustantivo masculino
Singular | Plural | |
---|---|---|
Indefinido | ein kniv | knivar |
Definido | kniven | knivane |
- 1 Cubertería
- Cuchillo.
Sueco
kniv | |
pronunciación (AFI) | [kniːv] |
Etimología
Del nórdico antiguo knífr.[3]
Sustantivo
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Indefinido | Definido | Indefinido | Definido | |
Nominativo | kniv | kniven | knivar | knivarna |
Genitivo | knivs | knivens | knivars | knivarnas |
- 1 Cubertería
- Cuchillo.
Compuestos
- pennkniv
Locuciones
- med kniven på strupen
- strid på kniven
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.