gaou
Bretón
| gaou | |
| pronunciación (AFI) | /ˈɡɔw/ |
Etimología
Del bretón medio gou.[1]
Sustantivo masculino
| Mutación | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Radical |
gaou |
gevier |
| Suave |
c'haou |
c'hevier |
| Dura |
kaou |
kevier |
Información adicional
- Derivación: gaouadez, gaouiad, gaouiadenn, gaouiader, gaouiadez, gaouiadiñ, gaouiañ, gaouial, gaouiard, gaouiarder, gaouiarderezh, gaouiardez, gaouiardiñ, gaouiart, gaouiat, gaouiataer, gaouiatour, gaouiek, gaouier, gaouierez, gaouierezh, gaouiñ.
Referencias y notas
- Le vocabulaire breton du Catholicon (1499).
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.