expertus
Latín
expertus | |
clásico (AFI) | [ɛkˈs̠pɛrt̪ʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ekˈspɛrt̪us] |
rima | er.tus |
Etimología 1
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo
- 1
- Probado.[1]
- b
- Que fue demostrado ser verdadero.[1]
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | expertus | experta | expertum | expertī | expertae | experta |
Vocativo | experte | experta | expertum | expertī | expertae | experta |
Acusativo | expertum | expertam | expertum | expertōs | expertās | experta |
Genitivo | expertī | expertae | expertī | expertōrum | expertārum | expertōrum |
Dativo | expertō | expertae | expertō | expertīs | expertīs | expertīs |
Ablativo | expertō | expertā | expertō | expertīs | expertīs | expertīs |
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.