expertus
Latín
    
| expertus | |
| clásico (AFI) | [ɛkˈs̠pɛrt̪ʊs̠] | 
| eclesiástico (AFI) | [ekˈspɛrt̪us] | 
| rima | er.tus | 
Etimología 1
    
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo
    
- 1
- Probado.[1]
- b
- Que fue demostrado ser verdadero.[1]
 
Forma verbal
    
| 1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | expertus | experta | expertum | expertī | expertae | experta | 
| Vocativo | experte | experta | expertum | expertī | expertae | experta | 
| Acusativo | expertum | expertam | expertum | expertōs | expertās | experta | 
| Genitivo | expertī | expertae | expertī | expertōrum | expertārum | expertōrum | 
| Dativo | expertō | expertae | expertō | expertīs | expertīs | expertīs | 
| Ablativo | expertō | expertā | expertō | expertīs | expertīs | expertīs | 
Referencias y notas
    
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.