encartarse

Este artículo es, por ahora, solo un esbozo. Ampliándolo, ayudarás a mejorar el Wikcionario.
Para ello, sigue el enlace "editar", que está en una de las pestañas superiores de esta página.
Para ello, sigue el enlace "editar", que está en una de las pestañas superiores de esta página.
Español
encartarse | |
pronunciación (AFI) | [eŋ.kaɾˈt̪aɾ.se] |
silabación | en-car-tar-se[1] |
acentuación | llana |
longitud silábica | tetrasílaba |
rima | aɾ.se |
Etimología
De encartar con el pronombre reflexivo átono.
Verbo pronominal
- 1
- [2]
Conjugación
Formas no personales | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compuestas | |||||
Infinitivo | encartarse | haberse encartado | ||||
Gerundio | encartándose (o encartando) | habiéndose encartado | ||||
Participio | encartado | |||||
Formas personales | ||||||
número: | singular | plural | ||||
persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
Tiempos simples | ||||||
Presente | me encarto | te encartastú te encartásvos | se encarta | nos encartamos | os encartáis | se encartan |
Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me encartaba | te encartabas | se encartaba | nos encartábamos | os encartabais | se encartaban |
Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me encarté | te encartaste | se encartó | nos encartamos | os encartasteis | se encartaron |
Futuro | me encartaré | te encartarás | se encartará | nos encartaremos | os encartaréis | se encartarán |
Condicional o Pospretérito | me encartaría | te encartarías | se encartaría | nos encartaríamos | os encartaríais | se encartarían |
Tiempos compuestos | ||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | me he encartado | te has encartado | se ha encartado | nos hemos encartado | os habéis encartado | se han encartado |
Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había encartado | te habías encartado | se había encartado | nos habíamos encartado | os habíais encartado | se habían encartado |
Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube encartado | te hubiste encartado | se hubo encartado | nos hubimos encartado | os hubisteis encartado | se hubieron encartado |
Futuro perfecto o Antefuturo | me habré encartado | te habrás encartado | se habrá encartado | nos habremos encartado | os habréis encartado | se habrán encartado |
Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría encartado | te habrías encartado | se habría encartado | nos habríamos encartado | os habríais encartado | se habrían encartado |
Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
Tiempos simples | ||||||
Presente | me encarte | te encartestú te encartésvos2 | se encarte | nos encartemos | os encartéis | se encarten |
Pretérito imperfecto o Pretérito | me encartara | te encartaras | se encartara | nos encartáramos | os encartarais | se encartaran |
me encartase | te encartases | se encartase | nos encartásemos | os encartaseis | se encartasen | |
Futuro (en desuso) | me encartare | te encartares | se encartare | nos encartáremos | os encartareis | se encartaren |
Tiempos compuestos | ||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | me haya encartado | te hayastú encartado te hayásvos2 encartado | se haya encartado | nos hayamos encartado | os hayáis encartado | se hayan encartado |
Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera encartado | te hubieras encartado | se hubiera encartado | nos hubiéramos encartado | os hubierais encartado | se hubieran encartado |
me hubiese encartado | te hubieses encartado | se hubiese encartado | nos hubiésemos encartado | os hubieseis encartado | se hubiesen encartado | |
Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere encartado | te hubieres encartado | se hubiere encartado | nos hubiéremos encartado | os hubiereis encartado | se hubieren encartado |
Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
Afirmativo | encártatetú encartatevos |
encártese | encartémonos | encartaos | encártense | |
Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo | |||||
1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». |
Véase también
Traducciones
|
Referencias y notas
- Se han detectado posibles prefijos semánticos en la palabra. De ser así, es posible que haya varias divisiones válidas como ocurre en el caso de transatlántico (tran-sat-lán-ti-co o trans-at-lán-ti-co, incluso tran-sa-tlán-ti-co) o subrayar (su-bra-yar o sub-ra-yar) . Por motivos técnicos, en estas situaciones sólo se mostrará la división fonética y no la división léxica o semántica, aunque se recomienda preferir esta última para el lenguaje escrito. Más información.
- «encartar», Diccionario de la lengua española (2001), 22.ª ed., Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.