duañ
Bretón
| duañ | |
| pronunciación (AFI) | /ˈdyː.ã/ |
| variantes | duiñ |
Etimología
Del bretón medio duaff.[1]
Conjugación
| Formas no personales | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitivo | duañ | |||||||
| Participio presente |
o tuañ | |||||||
| Participio pasado | duet | |||||||
| Formas personales | ||||||||
| número | singular | plural | pasiva | |||||
| persona | 1.ª | 2.ª | 3.ª m | 3.ª f | 1.ª | 2.ª | 3.ª | impersonal |
| Modo indicativo | ||||||||
| Presente | duan | duez | du | du | duomp | duit | duont | duer |
| Pretérito imperfecto | duen | dues | due | due | duemp | duec'h | duent | dued |
| Pretérito perfecto | duis | dujout | duas | duas | dujomp | dujoc'h | dujont | dujod |
| Futuro | duin | dui | duo | duo | duimp | duot | duint | duor |
| Modo condicional | ||||||||
| Presente | dufen | dufes | dufe | dufe | dufemp | dufec'h | dufent | dufed |
| Pretérito | dujen | dujes | duje | duje | dujemp | dujec'h | dujent | dujed |
| Modo imperativo | ||||||||
| Presente | du | duet | duet | duomp | duit | duent | ||
| Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo | ||||||||
Referencias y notas
- Le vocabulaire breton du Catholicon (1499).
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.