distagañ
Bretón
| distagañ | |
| pronunciación (AFI) | /diˈstɑː.ɡã/ |
| variantes | distag |
Verbo transitivo
| Mutación | lema |
|---|---|
| Radical |
distagañ |
| Suave |
zistagañ |
| Dura |
tistagañ |
.
- 1
- Desatar, desprender.
- Antónimo: stagañ.
- 2
- Pronunciar.
Conjugación
| Formas no personales | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitivo | distagañ | |||||||
| Participio presente |
o tistagañ | |||||||
| Participio pasado | distaget | |||||||
| Formas personales | ||||||||
| número | singular | plural | pasiva | |||||
| persona | 1.ª | 2.ª | 3.ª m | 3.ª f | 1.ª | 2.ª | 3.ª | impersonal |
| Modo indicativo | ||||||||
| Presente | distagan | distagez | distag | distag | distagomp | distagit | distagont | distager |
| Pretérito imperfecto | distagen | distages | distage | distage | distagemp | distagec'h | distagent | distaged |
| Pretérito perfecto | distagis | distagjout | distagas | distagas | distagjomp | distagjoc'h | distagjont | distagjod |
| Futuro | distagin | distagi | distago | distago | distagimp | distagot | distagint | distagor |
| Modo condicional | ||||||||
| Presente | distagfen | distagfes | distagfe | distagfe | distagfemp | distagfec'h | distagfent | distagfed |
| Pretérito | distagjen | distagjes | distagje | distagje | distagjemp | distagjec'h | distagjent | distagjed |
| Modo imperativo | ||||||||
| Presente | distag | distaget | distaget | distagomp | distagit | distagent | ||
| Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo | ||||||||
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.