distagañ
Bretón
distagañ | |
pronunciación (AFI) | /diˈstɑː.ɡã/ |
variantes | distag |
Verbo transitivo
Mutación | lema |
---|---|
Radical |
distagañ |
Suave |
zistagañ |
Dura |
tistagañ |
.
- 1
- Desatar, desprender.
- Antónimo: stagañ.
- 2
- Pronunciar.
Conjugación
Formas no personales | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Infinitivo | distagañ | |||||||
Participio presente |
o tistagañ | |||||||
Participio pasado | distaget | |||||||
Formas personales | ||||||||
número | singular | plural | pasiva | |||||
persona | 1.ª | 2.ª | 3.ª m | 3.ª f | 1.ª | 2.ª | 3.ª | impersonal |
Modo indicativo | ||||||||
Presente | distagan | distagez | distag | distag | distagomp | distagit | distagont | distager |
Pretérito imperfecto | distagen | distages | distage | distage | distagemp | distagec'h | distagent | distaged |
Pretérito perfecto | distagis | distagjout | distagas | distagas | distagjomp | distagjoc'h | distagjont | distagjod |
Futuro | distagin | distagi | distago | distago | distagimp | distagot | distagint | distagor |
Modo condicional | ||||||||
Presente | distagfen | distagfes | distagfe | distagfe | distagfemp | distagfec'h | distagfent | distagfed |
Pretérito | distagjen | distagjes | distagje | distagje | distagjemp | distagjec'h | distagjent | distagjed |
Modo imperativo | ||||||||
Presente | distag | distaget | distaget | distagomp | distagit | distagent | ||
Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo |
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.