diskenn
Bretón
    
| diskenn | |
| pronunciación (AFI) | /ˈdis.kːɛn/ | 
| variantes | diskenniñ | 
Etimología
    
Del bretón medio disquenn.[1]
Verbo transitivo e intransitivo
    
| Mutación | lema | 
|---|---|
| Radical | diskenn | 
| Suave | ziskenn | 
| Dura | tiskenn | 
Conjugación
    
| Formas no personales | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitivo | diskenn | |||||||
| Participio presente | o tiskenn | |||||||
| Participio pasado | diskennet | |||||||
| Formas personales | ||||||||
| número | singular | plural | pasiva | |||||
| persona | 1.ª | 2.ª | 3.ª m | 3.ª f | 1.ª | 2.ª | 3.ª | impersonal | 
| Modo indicativo | ||||||||
| Presente | diskennan | diskennez | diskenn | diskenn | diskennomp | diskennit | diskennont | diskenner | 
| Pretérito imperfecto | diskennen | diskennes | diskenne | diskenne | diskennemp | diskennec'h | diskennent | diskenned | 
| Pretérito perfecto | diskennis | diskennjout | diskennas | diskennas | diskennjomp | diskennjoc'h | diskennjont | diskennjod | 
| Futuro | diskennin | diskenni | diskenno | diskenno | diskennimp | diskennot | diskennint | diskennor | 
| Modo condicional | ||||||||
| Presente | diskennfen | diskennfes | diskennfe | diskennfe | diskennfemp | diskennfec'h | diskennfent | diskennfed | 
| Pretérito | diskennjen | diskennjes | diskennje | diskennje | diskennjemp | diskennjec'h | diskennjent | diskennjed | 
| Modo imperativo | ||||||||
| Presente | diskenn | diskennet | diskennet | diskennomp | diskennit | diskennent | ||
| Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo | ||||||||
Referencias y notas
    
- Le vocabulaire breton du Catholicon (1499)
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.