diskenn
Bretón
| diskenn | |
| pronunciación (AFI) | /ˈdis.kːɛn/ |
| variantes | diskenniñ |
Etimología
Del bretón medio disquenn.[1]
Verbo transitivo e intransitivo
| Mutación | lema |
|---|---|
| Radical |
diskenn |
| Suave |
ziskenn |
| Dura |
tiskenn |
Conjugación
| Formas no personales | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitivo | diskenn | |||||||
| Participio presente |
o tiskenn | |||||||
| Participio pasado | diskennet | |||||||
| Formas personales | ||||||||
| número | singular | plural | pasiva | |||||
| persona | 1.ª | 2.ª | 3.ª m | 3.ª f | 1.ª | 2.ª | 3.ª | impersonal |
| Modo indicativo | ||||||||
| Presente | diskennan | diskennez | diskenn | diskenn | diskennomp | diskennit | diskennont | diskenner |
| Pretérito imperfecto | diskennen | diskennes | diskenne | diskenne | diskennemp | diskennec'h | diskennent | diskenned |
| Pretérito perfecto | diskennis | diskennjout | diskennas | diskennas | diskennjomp | diskennjoc'h | diskennjont | diskennjod |
| Futuro | diskennin | diskenni | diskenno | diskenno | diskennimp | diskennot | diskennint | diskennor |
| Modo condicional | ||||||||
| Presente | diskennfen | diskennfes | diskennfe | diskennfe | diskennfemp | diskennfec'h | diskennfent | diskennfed |
| Pretérito | diskennjen | diskennjes | diskennje | diskennje | diskennjemp | diskennjec'h | diskennjent | diskennjed |
| Modo imperativo | ||||||||
| Presente | diskenn | diskennet | diskennet | diskennomp | diskennit | diskennent | ||
| Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo | ||||||||
Referencias y notas
- Le vocabulaire breton du Catholicon (1499)
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.