correrse
Español
| correrse | |
| pronunciación (AFI) | [koˈreɾ.se] |
| silabación | co-rrer-se[1] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | trisílaba |
| rima | eɾ.se |
Etimología 1
De correr con el pronombre reflexivo átono.
Verbo pronominal
- 1
- Dicho de una persona, moverse hacia un lado para no estorbar.
- Sinónimo: apartarse
- 2
- Dicho de la pintura, manchar más allá de lo calculado.
- 3
- Dicho de una fila, desocuparse un puesto y avanzar.
- 4
- Dicho de una cosa, cambiarse de lugar o posición fácilmente.
- 5
- Dicho de una cosa, caer un poco por su propio peso.
- 6
- Expulsar fluido seminal o vaginal debido a un orgasmo.
- Uso: vulgar
- Ámbito: España
- Sinónimo: eyacular
- 7
- Eludir una respuesta contestando de forma evasiva.
- Ámbito: Chile
- 8
- Evitar un trabajo, una responsabilidad fingiendo no estar enterado o mediante pretextos.
- Ámbito: Chile
- 9
- Dicho de una vela, correr la esperma derretida hacia abajo.
- Ámbito: España
- 10
- Hablar de sí mismo más allá de lo conveniente.
- Uso: coloquial
- Ámbito: España
- Sinónimo: espontanearse
- 11
- Ofrecer mucho más de lo conveniente por algo.
- Uso: coloquial
- Ámbito: España
- Ejemplo: Correrse con la propina.
- 12
- Ser infiel a su pareja.
- Ámbito: Cuba
Conjugación
| Formas no personales | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Simples | Compuestas | |||||
| Infinitivo | correrse | haberse corrido | ||||
| Gerundio | corriéndose (o corriendo) | habiéndose corrido | ||||
| Participio | corrido | |||||
| Formas personales | ||||||
| número: | singular | plural | ||||
| persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
| Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me corro | te correstú te corrésvos | se corre | nos corremos | os corréis | se corren |
| Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me corría | te corrías | se corría | nos corríamos | os corríais | se corrían |
| Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me corrí | te corriste | se corrió | nos corrimos | os corristeis | se corrieron |
| Futuro | me correré | te correrás | se correrá | nos correremos | os correréis | se correrán |
| Condicional o Pospretérito | me correría | te correrías | se correría | nos correríamos | os correríais | se correrían |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me he corrido | te has corrido | se ha corrido | nos hemos corrido | os habéis corrido | se han corrido |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había corrido | te habías corrido | se había corrido | nos habíamos corrido | os habíais corrido | se habían corrido |
| Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube corrido | te hubiste corrido | se hubo corrido | nos hubimos corrido | os hubisteis corrido | se hubieron corrido |
| Futuro perfecto o Antefuturo | me habré corrido | te habrás corrido | se habrá corrido | nos habremos corrido | os habréis corrido | se habrán corrido |
| Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría corrido | te habrías corrido | se habría corrido | nos habríamos corrido | os habríais corrido | se habrían corrido |
| Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me corra | te corrastú te corrásvos2 | se corra | nos corramos | os corráis | se corran |
| Pretérito imperfecto o Pretérito | me corriera | te corrieras | se corriera | nos corriéramos | os corrierais | se corrieran |
| me corriese | te corrieses | se corriese | nos corriésemos | os corrieseis | se corriesen | |
| Futuro (en desuso) | me corriere | te corrieres | se corriere | nos corriéremos | os corriereis | se corrieren |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me haya corrido | te hayastú corrido te hayásvos2 corrido | se haya corrido | nos hayamos corrido | os hayáis corrido | se hayan corrido |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera corrido | te hubieras corrido | se hubiera corrido | nos hubiéramos corrido | os hubierais corrido | se hubieran corrido |
| me hubiese corrido | te hubieses corrido | se hubiese corrido | nos hubiésemos corrido | os hubieseis corrido | se hubiesen corrido | |
| Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere corrido | te hubieres corrido | se hubiere corrido | nos hubiéremos corrido | os hubiereis corrido | se hubieren corrido |
| Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
| Afirmativo | córretetú corretevos |
córrase | corrámonos | correos | córranse | |
| Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo | |||||
| 1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». | ||||||
Traducciones
|
|
Referencias y notas
- Se han detectado posibles prefijos semánticos en la palabra. De ser así, es posible que haya varias divisiones válidas como ocurre en el caso de transatlántico (tran-sat-lán-ti-co o trans-at-lán-ti-co, incluso tran-sa-tlán-ti-co) o subrayar (su-bra-yar o sub-ra-yar) . Por motivos técnicos, en estas situaciones sólo se mostrará la división fonética y no la división léxica o semántica, aunque se recomienda preferir esta última para el lenguaje escrito. Más información.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.